APUNG MAMACALULU: Ang Santo Entierro ng Angeles

Ang ikatlo at huli sa mga pista sa Lungsod ng Angeles sa Pampanga tuwing Oktubre ay sa karangalan ni Apung Mamacalulu, ang “Panginoong Maawain”. Siya ang Santo Entierro ng Angeles, at nakadambana sa Pisamban Maragul o “Malaking Simbahan”, ang Parokya ng Santo Rosario.

Iginugunita ito tuwing huling Biyernes ng Oktubre taon-taon. Sinisimulan ito sa pamamagitan ng “traslacion” o paglilipat ng shrine image ng Apu (isang replicang ipinaukit ng Pamilya Dayrit na nakadambana sa kapilyang naging Pang-Arsidiyosesis na Dambana) mula sa kanyang shrine patungo sa Pisamban Maragul, para sa limang araw na “Quinario” (sa halip na siyam na araw ng “Novenario) sa karangalan ng limang sugat ng Panginoong JesuCristo. Sa araw ng kapistahan ay may Misa Concelebrada sa dakong 5:30 ng hapon na susundan ng prusisyon. Kakaiba ito ngunit tila “Biyernes Santo” sa Oktubre ang matutunghayan ng isang dayong mananampalataya. Kasama sa prusisyon ang Mater Dolorosa, San Juan, San Pedro, Santa Maria Magdalena, Santa Maria Salome, Santa Maria Magdalena at ang Siete Dolores.

Maaaring may magtanong, “Bakit tuwing Oktubre? Bakit hindi na lang tuwing Biyernes Santo?”. Ang Fiestang Apu ay nag-ugat sa isang kuwento ng kalamidad ng malakas na pag-ulan minsan sa isang Oktubre. Ang mga mananampalataya ng Angeles ay nagdebosyon sa limang sugat ng Panginoon sa pamamagitan ng isang “Quinario” at matapos niyon at tumigil din ang malakas na buhos ng ulan. Isa pang kuwento ay ang kay Roman Payumu, matapos makaligtas sa kamay ng mga kastilang papatay sana sa kanya habang siya’y nakagapos sa may isang pinto ng Pisamban Maragul. Isang pari diumano ang nakarinig sa kanyang pagsusumamo kay Apu, at nakawala mula sa kanyang pagkakatali at nakatakbo at nagtago sa malawak na tubuhan sa tabi ng simbahan.

Napakalapit rin ng pista ni Apu sa Araw ng mga Santo at Araw ng mga Kaluluwa… isang punto ng pagninilay ni Bishop Ambo nito lamang nakaraang Fiestang Apu, na tila ba’y inaanyayahan tayong tularan si Kristo.. mamuhay tulad ni Kristo, mamatay tulad niya, at mamuhay nang walang hanggan sa piling niya.

"ANG PRUSIYON"

Mapagninilayan din ang pagkakasunod ng Tatlong Kapistahan ng Angeles sa buwan ng Oktubre: Ang Fiestang Angel (Holy Guardian Angel) tuwing ika-2 ng Oktubre, Fiestang La Naval tuwing ikalawang Linggo at ang Fiestang Apu sa huling Biyernes. Sa ating pamumuhay dito sa mundo ay nariyan ang ating mga anghel na tagatanod (guardian angels) upang gabayan at ilayo tayo sa kapahamakan, nariyan ang Mahal na Birheng Maria na Ina rin natin upang tayo’y kalingain at ilapit kay Jesus, at tayong lahat ay tinatawag upang tularan ang pag-ibig ni Jesus. Isang pag-ibig na handang ialay ang sariling buhay.

Remembering Fr. Aloy....

"You will never lose your 'first love'"

True enough, that was one of the best life lessons I learned from Fr. Aloy. For me, he has done so much to shape my childhood memories as a Catholic. He was God's instrument in bringing me closer to the Church, the Blessed Virgin Mary and to Jesus. They were my "first love" as a young boy at a tender age of four. 

I may not be old enough to witness Fr. Aloy's full term as our parish priest but the very few memories I have of him when he was still our kura are enough for me to say that he was really a great priest. He was parish priest of our parish, Saints Peter and John, for eleven years from 1988 to 1999. He is a brilliant person who preached with energy, zeal and fervor. I still remember clearly how the floors and walls seem to vibrated at his voice!  On Sundays, I would eagerly wait for his blessing after the Holy Mass. Once I remembered him smiling at me and saying, "Anak, ikaw na naman.". Even though I was still very young then, no more than a toddler, his homilies penetrated my young mind and heart so deeply that until now I carry the values he taught and shared. Holy Week... Good Friday procession of "Paglilibing", Easter Vigil, Marian devotions... Santo Niño... and many more... sa murang edad namulat na ako sa mga ganiyan salamat kay Fr. Aloy :) there was always something to be excited about and at the same time, deeply reflecting on their meanings in our beloved Catholic Faith...

He is best known as the one who beautified our parish church. But of course he did more than that! He taught us to love and serve the church. He taught us the three T's: Time, Talent and Treasure. If you do not have time and talent, but you have treasure, give it to God! If you do not have treasure but God blessed you with talent and time, share it in service of God and the Church! GIVE WHAT IS BEST TO GOD! Fr Aloy inspired us with his deep love and devotion to the Blessed Virgin Mary. Until now, his shout of "Viva Maria! Viva La Virgen!" still echoes in my ears just the way when father was still with us. Who isn't awestruck with the Macarena of Fr. Aloy every Intramuros Grand Marian Procession? She is a real beauty, a fruit of sincere love and devotion which is Fr. Aloy. Who isn't touched with his humility and warmness? Maraming nagmamahal kay Fr. Aloy. Dahil siya mismo ay tunay na nagmamahal sa kanyang kapwa. Through thick and thin, father showed how it is to trust in Jesus and to pray for Mama Mary's intercession. 

When I was still an active altar server in our parish, I was able to serve two Novena Masses with Fr. Aloy as celebrant. I remember one time I was seated beside him during the first reading,  he touched my hand and whispered into my ear to increase the volume of the sound system. On another occasion during the wake of a close friend, I was able to serve too. That time though, I was the only one to assist him and there was a point when he called me "anak". It was so sweet and sincere, like coming from a father's heart. I will always cherish that memory.

I was also blessed to have my replica images of our patron saints, Peter and John, blessed by Fr. Aloy in June 2014. That was also the first time I invited Rain to come to our novena mass. It was also a joy to welcome a friend into our parish :)

Then came June 2015. Little did we knew that it would be the last time Fr. Aloy would be celebrating Mass in his beloved Saints Peter and John Parish. We had our usual photo-ops with him after the Mass together with friends and co-servants. That was our last picture together :'( But then, the best pictures aren't only those caught on cam, but are the ones captured by the heart. Those memories of Fr. Aloy will always be in my heart... we love you, Fr. Aloy! Maraming salamat po! Mamahalin po namin ang Inang Simbahan, ang aming Parokya... Mamahalin po namin ang Mahal na Birheng Maria, ang ating Inang kumakalinga sa atin... Mamahalin po namin ang Panginoong Jesus... Balang araw ay muli po tayong magkikita, at muli po naming maririnig ang inyong malakas na: "VIVA SAN PEDRO AT SAN JUAN!!!" 

WE WILL NEVER LOSE OUR FIRST LOVE!

"Alang-alang sa Pag-Ibig": Isang pagninilay

"Wounded by love... It is intolerable for love not to seek the object of its longing... A love that desires to see God."

(St. Peter Chrysologus, Breviary vol. I, p.236-237)

Halos mag-iisang taon na rin mula noong huli akong magpost dito sa aking blog. Maraming nangyari... mga tagumpay at kasawian, mga tuwa at lumbay... maraming biyayang mula sa Panginoon na dapat ipagpasalamat at ipag-ingatan.

Ngayong ika-21 ng Agosto, ay ipagdiriwang ng Paco, sa Parokya ni San Fernando de Dilao ang kapistahan ng Mahal na Poon ng Santo Sepulcro, ang banal na bangkay ng Panginoong Jesus.

Mamamalas natin ang larawan ng Panginoong Jesus na sugatan at walang buhay. Marahil ay iisipin ng iba, bakit kailangang ipagpista ang ganiyang larawan ng Panginoon. Sa kabila ng kamatayan ng Panginoon, ay nagtagumpay Siya para sa atin. Nagtagumpay Siya dahilan sa dakilang pag-ibig Niya sa atin sa kabila ng ating mga kasalanan. Hindi tayo nilimot ng Diyos. Hindi tayo pinabayaan ng Diyos. Hahanapin tayo ng Diyos.. at hindi Siya titigil sa pagmamahal Niya sa atin. God is so deeply in love with us! Hindi Niya ninais na manatili lamang sa langit para iligtas tayo... pumarito Siya... naging ISA sa atin. Dinanas niya lahat ng dinaranas ng isang pagkaraniwang tao. Naging katulad siya natin maliban na lamang sa kasalanan.

Hindi natapos doon ang pagmamahal Niya. Nagpakasakit siya... namatay para sa atin. Sa kabila ng mga kahinaan at pagkukulang natin sa Diyos, nariyan Siya, naghandog ng sarili para sa kaligtasan ng lahat! Bakit ba niya iyon ginawa? Hindi ba't dahil sa pag-ibig? NILIKHA NIYA TAYO DAHIL SA PAG-IBIG. PAG-IBIG MISMO ANG PAG-IRAL NATIN. 

Sinabi ng Panginoon sa Mabuting Balita ngayon na magsumikap tayong pumasok sa makipot na pinto sapagkat marami ang nagnanais makapasok ngunit hindi makapapasok.

Hindi madaling umibig. Kailangang magtiwala... kailangang magpakumbaba... kailangang isantabi ang pansariling kapakanan alang-alang sa minamahal.

Ang pag-ibig ay marunong magsakripisyo.

Wala namang mahirap na hindi kayang mapagtagumpayan ng pagsusumikap. Kapag gusto, maraming paraan, ika nga nila. Hindi madaling magmahal... masakit pero matitiis... mahirap pero kakayanin...

WALANG IMPOSIBLE SA PUSONG UMIIBIG.

WALANG IMPOSIBLE SA DIYOS. MANALIG TAYO.

Ang kamatayan ni Jesus ay isang tagumpay. Tagumpay laban sa kasalanan... tagumpay laban sa kamatayan... tagumpay tungo sa buhay na walang-hanggan.

TAGUMPAY NG PAG-IBIG.

Ngayong Linggong ito, sa kapistahan ng Mahal na Poon ng Santo Sepulcro, inilalarawan sa atin ng Panginoong Jesus kung paano magmahal, sa pamamagitan ng Kaniyang sariling halimbawa.

PAG-IBIG.